Plekverwisseling in relatie tot burn-out, organisatieveranderingen en persoonlijke ontwikkeling.
Deze blog is er één uit drie over de voedingsbodems die iemand vatbaar maken voor een burn-out.
De aanleiding
Op zoek naar een nieuwe functie begon ik aan een loopbaantraject. Tijdens de tweede of derde sessie wees de loopbaanadviseur me op het verlies van een broer of zus als een thema in de psychologie. Deze opmerking verraste me, aangezien ik mijn broer nooit had gekend. Er ontstond verwarring in mij: enerzijds had ik een natuurlijke interesse in nieuwe onderwerpen, anderzijds was er iets wat me tegenhield.
In de mannelijke cultuur van de corporate-organisatie waar ik werkte, was er geen ruimte voor persoonlijke verhalen. Er was een onuitgesproken regel om zulke zaken te laten rusten, wat aansloot bij hoe mijn ouders ermee omgingen. Pijnlijke emoties? Die zoek je niet op. Je kijkt niet om, je gaat door. We zijn sterk, we dragen alles, en we lossen het wel op.
Vier tot vijf jaar later kreeg ik mijn eerste burn-out. Ik wist niet wat me overkwam. Een burn-out, ik? Dat kon toch niet! Mijn gezin was sterk en kon alles aan. En als ik een burn-out had, wie was ik dan nog?
Het verlies van mijn broer had een grote impact op mijn leven.
Bouwen aan vitale teams en een duurzame werkomgeving.
Plekverwisseling
Tijdens mijn tweede burn-out begon ik de oorzaken te onderzoeken. Het voelde alsof ik een ui aan het pellen was, waarbij elke laag een nieuwe pijn onthulde. Eén van die lagen was plekverwisseling. Ik ontdekte dat ik van mijn plek was gegaan. Als baby voelde ik al het zware verdriet van mijn ouders, die jong hun zoontje hadden verloren. In een tijd waarin geen ruimte was voor mentale ondersteuning, ging het leven door zonder om te kijken. Zelfs de pastoor zei: “Neem maar gauw een nieuw kindje, dan ben je het zo vergeten.” Vier jaar later werd ik geboren.
Instinctief weten we vanaf ons prille begin dat het essentieel is om het systeem dat ons voedt en beschermt in stand te houden. We voelen aan wat daarvoor nodig is, en nemen soms taken op ons die niet bij ons horen. Dit leidt tot systeemverstoring en plekverwarring.
Het leven daagt je uit om je eigen plek in te nemen. Dit is niet de plek van je ouders of iemand anders in je familiesysteem die uitgesloten werd. De plek die je kreeg bij geboorte is de plek waar jij het beste gedijt en tot je recht komt. Op deze plek kun je jezelf zijn, jouw waarden volgen, en jouw authentieke zelf vinden.
Aankomende workshops
De workshops zijn zowel geschikt voor leidinggevenden die hun leiderschapsvaardigheden willen versterken als voor medewerkers die willen groeien op persoonlijk vlak.
Onbewust was ik van mijn plek gegaan door voor mijn ouders te zorgen, hen te beschermen tegen meer verdriet. Dit onbewuste gedrag zorgde ervoor dat ik voorzichtig was met wat ik zei, altijd doordacht en bedachtzaam. Het is niet natuurlijk dat een jong kind voor zijn ouders zorgt, het neemt een te grote en magische taak op zich. Hierdoor leefde ik voor mijn ouders in plaats van voor mezelf.
Tijdens mijn opleiding bij Phoenix Opleidingen zette Wibe, de grondlegger, mij in een opstelling. Mijn ouders stonden tegenover mij, mijn overleden broer rechts en mijn jongere zus links. Wibe vroeg me tegen de representant van mijn broer te zeggen: “Ik laat je nu los en ik ga mijn eigen leven leiden.” Het duurde minuten, die aanvoelden als een eeuwigheid, voordat ik hakkelend deze woorden kon uitspreken. Diepgeraakte emoties en het besef dat ik voor ons beiden had geprobeerd te leven, kwamen naar boven. Dit was een enorme energievreter.
Van de drie voedingsbodems voor een burn-out, tikte ik ook deze aan. Zou dit bij jou ook kunnen spelen?
*Ik beschrijf slechts de gebeurtenissen en de gevolgen zoals ik die heb ervaren. Ik beoog geen oordeel te vellen. Onze ouders waren liefdevolle en zorgzame ouders die het beste met ons voor hadden. Ze deden wat ze konden binnen de mogelijkheden die zij hadden.