‘Je vraagt steeds naar ons gevoel dat we hebben over onze ouders,’ zei hij plenair. ‘Maar ik voel niets bij mijn vader. En dat vind ik raar. Het geeft me een schuldgevoel. Moet ik iets voelen, of kan het ook zonder?’
De trainer hoorde hem aan, liet het even tot zich doordringen. Hij stond langzaam op en ging in het midden van de kring op handen en knieën zitten. Hij vroeg de cursist hetzelfde te doen – tegenover hem. Met enige aarzeling nam die de positie op veilige afstand van de trainer in. Deze liet de situatie even zo. Ze keken elkaar alleen maar aan. De cursist, nieuwsgierig naar wat er zou gaan gebeuren.
Soms is het precies dat: durven kijken. Durven voelen. En iemand nodig hebben die even met je meeloopt, zonder oordeel. Merk je dat je ergens op afstand blijft, maar diep vanbinnen verlangt naar echte beweging?
Dat is het moment om het niet alleen te doen. Plan een kennismaking — dan onderzoeken we samen waar jouw stap zit. Soms begint het gewoon met een blik. Of een eerste vraag.
Toen de trainer op handen en voeten iets dichter naar de cursist toe ging, deinsde deze direct achteruit. Na enkele pogingen liet hij de trainer dichterbij komen. Gespannen keek hij hem aan. Dicht genoeg genaderd tikte de trainer tegen een arm van de cursist. Deze trok die direct terug, maar nam ook weer zijn positie in.
De trainer begon hem uit te dagen door tegen zijn arm te tikken, zodat de cursist zijn evenwicht zou verliezen. Steeds trok die zich terug en deed zijn best om overeind te blijven. De tranen zwollen bij hem op. Hij deed zijn best om niet in tranen uit te barsten. Op enig moment kwam de cursist over zijn schroom heen en probeerde op zijn beurt de trainer uit evenwicht te brengen. Hij ging het “gevecht” met hem aan. Steeds intenser. Tot ze samen, lachend, huilend en met compassie, over de vloer rolden van het stoeien.
De emoties werden bij hem intenser. Tot hij brak. En huilend zei: ‘Dit heb ik zo gemist! Wat had ik dat graag met mijn vader gedaan. Maar hij was er nooit. En dat voel ik!’
We hoeven niet altijd precies te weten wat we voelen om te kunnen beginnen met bewegen. Soms ontstaat inzicht pas als we het aandurven om iets uit te proberen. Een nieuwe dynamiek. Een ander perspectief.
Voel je ergens iets wringen — of juist een verlangen dat zich nog niet uitspreekt?
Dan is dit misschien het juiste moment om dat niet alleen te onderzoeken. Je bent welkom om samen te kijken wat zich aandient.
* de Nederlandse titel van een boek van Guy Corneau, ik vind hem zo passend en gaat over het onderwerp