Als startende zelfstandig coach keek ik reikhalzend uit naar de lancering van mijn website tijdens de feestdagen. Een spannend en belangrijk moment, totdat het leven zelf mijn pad kruiste, groter en ingrijpender dan ik me had kunnen voorstellen.
Onze moeder werd onwel en een week later namen we afscheid van haar. Haar rust was gekomen, maar mijn prioriteiten werden plotseling herschikt. De glans van mijn website vervaagde; mijn hoofd was vol en verward. Emotioneel zat ik nog in een achtbaan. Rouwen vraagt om ruimte. Het is niet gemakkelijk, maar het volledig ervaren van pijn en verdriet is een onvermijdelijk deel ervan. Het vergt energie die niet elders te vinden is. Mijn verlangen naar mijn oude leven was groot, maar rationeel begreep ik dat het niet terug kon. Het gevecht tussen gevoel en ratio ontvouwde zich. Onze moeder was er niet meer. Geen bezoekjes, geen zorgen om haar gezondheid. Ik moest accepteren dat mijn leven permanent was veranderd.
Leven accepteren, op grootse wijze door het verlies van mijn moeder, en op kleinere schaal door uitstel van iets waar ik naar uitkeek. Zoals Maarten van Rossum treffend zei: “Het leven is omgaan met verlies.” Verlies neemt vele vormen aan, van dierbare personen tot dromen en doelen. Het rouwproces is uniek, maar essentieel. Ontkenning kan zich vastzetten, soms merkbaar in fysieke klachten. Het blijkt zelfs een voedingsbodem voor een burn-out te zijn.
Intensief bezig zijn met de uitvaart gaf me de ruimte om pijn en verdriet toe te laten. Ieder verwerkt verlies heeft zijn eigen manier, zoals mijn zus die zich richtte op de uiterlijke verzorging van onze moeder. Het is nooit te laat om te rouwen om onverwerkt verlies. Begeleiding van iemand die dat pad eerder heeft bewandeld, die de tekens begrijpt, is van onschatbare waarde.
#burnout #loopbaankeuze #studiekeuze #persoonlijkleiderschap #coaching #passieindeschaduw #counselling #zelfontwikkeling #persoonlijkeontwikkeling #verliesverwerking #onverwerktverlies #familieopstelling